Een distilleerderij die ik al vanaf het begin volg is de distilleerderij van Lochlea. (Uitspraak loch – lee)
En hoewel ik hun complete eerste serie flessen bij elkaar heb gespaard en geproefd heb ik er toch op een of andere manier nog nooit een review over geschreven. En dat is dan toch weer vreemd. Laten we de schuld maar geven aan het feit dat er zoveel uit is gekomen de laatste tijd en laten we snel starten.
Ik moet toegeven… lochlea was goed verborgen gehouden ! Ik hoorde zo rond 2021 pas eigenlijk van deze distilleerderij en dat terwijl het al in 2006 al is aangekocht. Toen was er helemaal nog geen sprake van dat het een distilleerderij zou gaan worden hoor. Dat was pas rond 2017. Toen begon de bouw van de distilleerderij. En in 2018 kwam de eerst new make uit de ketels.
En dan nog hoorde ik er pas 3 jaar later van. Toch knap want meestal komt dit allemaal al groot in het nieuws.
Lochlea is een farm distillery. Een oude boerderij waar de distilleerderij in onder andere de oude varkensstal is gebouwd. Alles gebeurd hier op de boerderij. Het verbouwen van de gerst, het mouten ervan. Het distilleren en rijpen. Alles gebeurd op de 222 hectare grote boerderij.
Als jongen uit de polder trok dit meteen mijn aandacht en ook de fles met zijn trekker banden sporen er op gedrukt is een pracht design.
Wetende dat de lochlea boerderij zelfs nog 7 jaar lang het huis is geweest van Robert Burns maakt het alleen nog maar leuker! Burns ploegde hetzelfde veld als waar nu de whisky vandaan komt. Burns woonde hier tot 1784 en zijn bekende gedicht “to a mouse” kwam uit in 1785…. Het zou dus kunnen dat we het gedicht te danken hebben aan een muisje op de lochlea boerderij….
Vandaag dus de lochlea ploughing edition en eigenlijk is dit de laatste versie uit de ploughing serie. Maar toevallig zit deze nu in mijn glas dus we starten gewoon achteraan.
John Campbell (ex laphroaig) is de masterblender bij Lochlea. Er wordt niet gezegd op wat voor vaten deze whisky heeft gelegen wel dat het om “ex-Islay barrels and peated quarter casks” gaat uit John zijn connecties. Tsjah…. 1+1 is nog steeds 2 toch…
De whisky is afgevuld op 46% ABV en niet bijgekleurd of koud gefilterd. Ook waren er 11.000 flesjes beschikbaar.
Op de neus citroen schillen, turf, gerookte vanille, warme rook en een heel klein beetje ziltig. Ook licht gerookte ham, honing, olie, geturfde mout en gestoofd fruit.
Het palet is rokerig en licht medicinaal. Smaken van citrus, suiker, lemon curd, zuurtjes en een barbecue die in de verte aan staat.
De afdronk heeft rode en groene appels en is rokerig. Nootmuskaat, citrus, beetje zout, as en is medium lang.
Grappig om te zien hoe veel verschil er zit in de punten van mij en die van Thijs. Vaak zitten wij qua smaakprofiel toch wel sterk bij elkaar. Maar hier zitten we mijlen ver van elkaar. Ik ga deze whisky namelijk 87 punten. Ik vind dit een super leuke whisky waar de peat echt iets spannends toevoegt.
Of ben ik gewoon een echte turf liefhebber….
Bedankt voor het lezen.
Cheers,
Robbert.