Hey people,
Vandaag bespreken we een klassieker die bij elke whisky liefhebber waarschijnlijk wel eens in de kast heeft gestaan. Maar ook bij bierliefhebbers is dit merk erg geliefd vanwege de bieren die gerijpt worden op vaten van dit merk.
Vandaag bespreken we de Laphroaig 10 jaar oud uit de core range van Laphroaig.
Laphroaig staat natuurlijk bekend om zijn bijzondere medicinale smaak. Een Laphroaig herken je dan ook vaak echt wel door zijn eigen smaak profiel.
Ik gebruikte deze laphroaig vaak om vlees mee te marineren / injecteren tijdens het barbecueën. Daar leent hij zich erg voor.
Op de neus is de whisky medicinaal met geuren van nat houtskool, pleisters en een zilte geur. Verder as en een ziekenhuis lucht, jodium en nat rottend hout.
Het palet heeft macadamia noten, gezouten cashewnoten en rook. De whisky is medicinaal en heeft ook een hansaplast smaakje.
De afdronk is assig met jodium en is korter dan je hoopt van zo’n whisky. Verder bitter lemon en peper.
Je hoort wel eens dat het eerste glas laphroaig het beste is. En is dit geval klopt dat ook. Ik vond de kwaliteit van deze fles snel achteruit gaan sinds hij open was.
De oude laphroaig’s waren geweldig goed. En waren ook lekker fruitig. Dat is er hier helemaal uit. Na een half jaar had ik een flesje met een laffe turf smaak over. Een flesje vuurwater.
Om deze kritische noot af te sluiten moet ik er wel bij zeggen dat ik laphroaig erg lekker vind. Maar wel op een hoger ABV. Of van onafhankelijke bottelaars bijvoorbeeld.
Daarom zou ik zelf eerder de cask strength variant halen en deze overslaan. Die vind ik dan toch wat beter. Voor de nog niet zo ervaren whisky drinker blijft dit natuurlijk wel een aanrader om ooit te proberen.
Bedankt voor het lezen.
Cheers,
Robbert.
