Soms mogen onafhankelijke bottelaars de distilleerderij niet op de fles zetten en dan krijg je zoiets als een secret islay bijvoorbeeld. Maar soms kiezen ze ervoor om er een woordspeling van te maken zoals de whisky van vandaag.
De whisky van vandaag heet high parkland.
Voor een beetje whisky kenner is dit geen moeilijk raadsel om op te lossen.
De bottelaar van vandaag is dramfool. En met zo’n naam kan je natuurlijk best het een en ander verwachten.
Dit is trouwens niet de enigste woordspeling. De whisky heeft namelijk ook gerijpt in cola ali vaten…. Tsjah haha.
Ik vind dit wel grappig. Juist een beetje de draak steken met het hele gedoe. Ik kan het wel waarderen.
En voor de whisky drinker makkelijker te onderscheiden dan de zoveelste secret speyside.
Deze highland park. Uhrm sorry. High parkland heeft 14 jaar gerijpt in een bourbon hogshead om vervolgens te rijpen op een oloroso hogshead waar daarvoor een caol ila in heeft liggen pruttelen.
Uiteraard single cask, niet bijgekleurd en niet koud gefilterd, cask strength op 61.9% ABV. Een flinke beuker dus!
Op de neus steenfruit, zuurtjes, heidebloemen en in de verte wat rokerigs. Geprakte banaan met liga baby biscuit, citroensap, af en toe een vleugje wat medicinaals.
Het palet heeft honing, tropisch fruit, perzik, zwarte peper en is mooi zoet als werther’s original. Zoethout, eucalyptus, sherry en soepel wat warme dikke rook.
De afdronk is verwarmend en krachtig. Peper, eikenhout, een zachte medicinale toets, ook wat ziltig, en subtiel rokerig. De whisky trekt de mond goed droog!
Eigenlijk is dit een perfect voorbeeld van waarom highland park eigenlijk altijd als secret orkney of zoiets op de markt komt.
Ik haal hier in de verste verte geen highland park uit. Het is wel een lekkere whisky. Dat zeker. Maar qua naam bescherming kan ik het wel weer begrijpen.
Bedankt voor het lezen.
Cheers,
Robbert.
